Logo OMI
Aktualności
Przetłumacz tę stronę:

Ostatnie wiadomości

News Feed

Archiwum wiadomości


Najnowsze wideo i audio

Więcej wideo i audio>

Święto Uzdrowienia Dzień Ziemi

Może 4th, 2022

By Sr Maxine Pohlman, SSND, dyrektor Centrum Nauki Ekologicznej La Vista

Od pięćdziesięciu dwóch lat obchodzony jest Dzień Ziemi 22 kwietniand od czasu, gdy demokratyczny senator Gaylord Nelson zainicjował to wydarzenie z głębokiej troski o nasze pogarszające się środowisko. Co ciekawe, pozyskał do współpracy republikańskiego kongresmena, który miał być jego współprzewodniczącym. Wspólnie podjęli wysiłek, który nabrał rozpędu i rozgałęził się w miarę pogłębiania się jego znaczenia podczas obecnego kryzysu klimatycznego.


W tym roku nasze obchody Dnia Ziemi odbyły się w Buckminster Fuller Dome na terenie kampusu Southern Illinois University w Edwardsville, co zapewniło doskonałą atmosferę. Kiedy spojrzałem na kontynenty wyryte w kopule, a potem na uczestników bębniących i tańczących pod spodem, poczułem głęboką wdzięczność za to, że żyjemy, a czy nie to powinno wywołać obchody Dnia Ziemi?

Inni czuli się równie poruszeni. Jedna z kobiet powiedziała: „Czułam się pobłogosławiona! Lubiłam dzielić się przemyśleniami i wspomnieniami, spotykać starych znajomych, poznawać nowych. A bębnienie i taniec były niesamowite!” Inny uczestnik napisał podziękowanie, mówiąc: „Co za podnosząca na duchu mieszanka świętowania, inspiracji, edukacji i wezwania do działania. To było idealne na Wielkanocny okres nadziei i odnowy!”

Wydarzenie to było oferowane przez Confluence Climate Collaborative, którego członkiem jest La Vista Ecological Learning Centre. Właśnie przeczytaliśmy i omówiliśmy książkę Wszystko, co możemy uratować: prawda, odwaga i rozwiązania kryzysu klimatycznego, a po południu dzieliliśmy się naszymi ulubionymi cytatami, przemyśleniami i wierszami. Szczególnie poruszyła mnie Geneen Marie Haugen: W naszych czasach niepokojów i radykalnych zmian przekraczamy próg, portal lub niewidzialny most z jednego świata do drugiego. Można powiedzieć, że most albo zapada się pod nami, albo powstaje, gdy idziemy razem, w długich godzinach zmierzchu, kiedy jedna cywilizacja ustępuje miejsca drugiej.

Naprawdę czułem, że wspólnie budujemy most, dzieląc się sobą po południu. Bycie razem rozpaliło moją nadzieję, że jedna cywilizacja naprawdę ustępuje drugiej, tej, która wierzy w rozwiązania kryzysu klimatycznego, które słyszy zarówno wołanie Ziemi, jak i wołanie ubogich. Poczułam się też pobłogosławiona!

 

Powrót do początku